ARETHUSA

Artemis'in çevresindeki avcı kızlardan Arethusa günün birinde av yorgunluğunu gidermek için ırmağa girmiş yıkanıyormuş. Yüzerken birden ırmaktan yükselen bir erkek sesi duymuş. Kıza tutulan ırmak tanrı Alpheios'un sesiymiş bu. Kız sudan dışarı fırlayıp olduğu gibi koşmaya başlamış. O koşmuş ırmak kovalamış, sonunda gücü tükenen Arethusa Artemis'e yakarmış onu kurtarsın diye tanrıça önce onu bir buluda sarmış, sonra kaynağa dönüştürmüş. Ama Alpheios gelip sularına karışmasın diye Arethusa yeraltına dalmış ve ancak Sicilya'da Ortyga adasında yeryüzüne çıkmış. 

ARES

Jacques-Louis David, The Combat of Ares and Athena, 1771

Savaş tanrısı Ares'in Roma mitolojisindeki karşılığı Mars'tır. Roma Devleti bu tanrıya ne kadar değer vermiş, saygı göstermişse, Yunanlılar onu o kadar hor görmüş ve aşağılamıştır. Hele Homer destanlarında kaba kuvveti simgeleyen Ares'e takılmadık korkunç sıfat kalmamıştır. Azgın, deli, uğursuz olarak nitelendirilen Ares insanların baş belası, elleri kanlı, kaleler yıkan olumsuz bir varlıktır. Doğuşunu üç dizede anlatan Hesiodos bir daha pek söz etmez bu tanrıdan:

Hera görkemli son eşi oldu Zeus'un

Sevişti tanrıların ve insanların kralıyla
Hebe'yi, Ares'i ve Eileithya'yı doğurdu Hera

Ares'in annesi Hera ile herhangi bir ilişkisine  rastlanmaz destanlarda hele babası Zeus büsbütün hoşlanmaz. Troya savaşından Athena'nın yardımıyla Diomedes karnından yaralar Ares'i. Ares Zeus'un yanına sığınır ve ağlar. Zeus ise oldukça sert bir biçimde karşılık verir. (İlyada V, 889)

Asıl çekişmesi Athena iledir çünkü Athena aklın yönettiği savaşı, Ares ise akılsızca, körü körüne çarpışmayı simgeler. 

Ares ile Aphrodite birleşmesinden Phobos (bozgun), Deimos (korku), ve bir de Harmonia doğar. Phobos ve Dei mos babalarının yanından ayrılmaz onlara zaman zaman kızı Enyo, ve Eris'de (kavga) katılır.